Vakantie in Lajuma

Hoi allemaal,

Omdat Geert liever alleen over de extreme dingen verteld dan over wat ie nou eigenlijk wel en niet doet heeft ie mij gevraagd een stukje te schrijven over onze vakantie in Lajuma. Geen probleem natuurlijk. Onze vakantie in Lajuma was uiteindelijk wat korter dan gepland, welgeteld 5 nachten en 4 dagen. Maar daar hebben we dan ook volop van genoten want in plaats van rondracen op zoek naar auto’s en verblijven in het drukke Johannesburg zaten we nu in een oase van rust en stilte. Na alle gestress om ubehaubt in ZA te komen konden we dat van harte gebruiken. We hebben geloof ik gemiddeld per nacht tussen de 10 en 12 uur geslapen! In Lajuma kun je heel mooi wandelen, maar de eerste 2 dagen hebben we gewoon rond het huisje gehangen (alhoewel Geert de 2^e dag de hele dag in de stad was om programma’s voor zijn computer te downloaden en gasten op te halen). We hebben lekker gelezen, naar Samango monkeys gekeken en onze nieuwe camera uitgeprobeerd (de Nikon D80, jaja). Oja, en niet te vergeten vogels gekeken met de nieuwe telescoop! Die hebben we ook voor andere doeleinden gebruikt. De derde dag vonden we het namelijk hoog tijd worden eens om op pad te gaan en aangezien die dag de unieke mogelijkheid was om 5 planteten op een lijn aan de hemel te zien staan besloten we de Lajuma (hoogste piek van Lajuma) te gaan beklimmen. Met onze telescoop konden we die planeten mooi gaan bekijken. We vertrokken in de namiddag en zouden weer in het donker terugkeren. Zo gezegd zo gedaan. Wat trouwens ook heel leuk was, was dat we een oud studiegenootje, Anna Visser, ineens tegen kwamen in Lajuma. Ze was daar voor 2 weken als onderdeel van haar Phd aan termieten. Daarvoor hakte ze onder andere termietenheuvels doormidden om de schimmeltuinen te kunnen onderzoeken die middenin zitten. Het was heel leuk haar weer te zien en bij te kletsen wat ze zoal aan het doen was. En ze ging ook mee met het beklimmen van de Lajuma. Rory, een vrijwilliger die meehielp aan het luipaardenproject, ging ook mee.

Het was wel weer effe wennen dat bergbeklimmen, vooral omdat we het laatste stukje half aan het rennen waren om op tijd voor de zonsondergang boven te zijn. Uiteindelijk bleken we daarvan niet zoveel te kunnen zien door laaghangende wolken. Maar toen het eenmaal donker werd (en koud) hadden we met onze telescoop heel mooi zicht op de planeten die in een lijn aan de hemel stonden. We zagen de ringen van Saturnus en de strepen op Jupiter. Verder zagen we Venus en mars. Mercurius hadden we helaas gemist. Het was echt heel gaaf, je moest alleen uitkijken als je door de telescoop ging kijken, die stond namelijk tussen allemaal losse stenen en zodra je zou struikelen (lukt makkelijk in het donker) zou je met telescoop en al onderuit gaan. Gelukkig gebeurde dat niet en toen we genoeg hadden gezien en genoeg hadden van de kou begonnen we weer aan de afdaling. Gelukkig hadden we allemaal zaklampen bij ons. We hebben op de terugweg ook nog wat gave dieren gezien zoals mountain reedbuck, bushbuck en een lesser galago (ofwel bushbaby). Daarna hebben we nog even bij het kampvuur gerelaxed.

Wat ook een superleuke ervaring was, was het vasthouden van een tamme lesser bushbaby. Natuurlijk zijn het normaal geen huisdieren. Deze was door Stephan (zoon van Ian, die eigenaar is van Lajuma) en zijn vrouw opgevoed omdat ie blijkbaar alleen was achter gebleven (hij was dus al langere tijd alleen, het is namelijk wel normaal voor bushbaby moeders om hun kind eventjes alleen te laten. Ze hangen ze dan zolang ergens aan een takje (ook wel “parkeren” genoemd) terwijl ze zelf elders op zoek gaan naar voedsel). Maar goed, die bushbaby was dus opgevoed en tam geworden en uiteindelijk probeerden ze of hij in het wild zou overleven. Elke avond ging ie dan naar buiten en elke ochtend kwam hij vanzelf weer terug naar hun huis om te slapen. Dat ging goed tot ie op een ochtend met een gebroken poot en hand gevonden werd op hun verranda. Wonder boven wonder had de dierenarts hem weer opgelapt en nu is ie dus definitief huisdier geworden omdat ie het buiten dus duidelijk niet red. Geert en ik wilden hem natuurlijk heel graag zien. Stephan zet Apie (zo heet ie) dus op mijn schouder en bijna meteen wil ie er al afspringen richting versgebakken chocolade koekjes van Lesly. Ik hou hem tegen maar Stephan zegt: laat hem maar gaan, anders bijt ie je, hij heeft een eigen wil. En dat had ie zeker! Ik laat hem gaan en in één sprong zit ie half op een koekje en begint meteen te knagen. Een heel grappig gezicht aangezien dat koekje bijna zo groot was als hem. Toen ie eenmaal een deel van het koekje op had was ie echter wel bereid om voor ons te poseren en daarom hebben Geert en ik nu foto’s met een van de schattigste diertjes ter wereld.

De laatste dag hebben we ook nog een kleine wandeling gemaakt. En de ochtend daarna zaten we alweer terug op de translux bus op weg naar Johannesburg waar we onze nieuwe auto zouden ophalen.......

Veel groetjes,

Freya en Geert