Kleine update: Crocodiles

Luitjes, een kleine update vanuit het zonnige Zuid-Afrika. Freya zal jullie binnenkort verblijden met een verhaal over onze kerst op het strand. Maar nu eerst:

Een van de nieuwe dingen die we hier doen is helpen bij het lokale krokodillen centrum. De vrijwilligers are loving it, and so am I! We helpen bij allerhande werkzaamheden:

We vangen baby krokodillen

We wegen, meten en 'taggen' die

 

En ja, sorry mam, we vangen ook grote krokodillen...

Ook graven we nesten op van krokodillen, en plaatsen deze in een broedkamer om de kans op uitkomen te vergroten.

En nu ik hier de ervaring opdoe, ben ik nu ook de slangenvanger van het huis, waar op een middag alle personeel gillend de kamer uitvloog omdat ze deze 'harmless' brown house snake vonden.

Ook ben ik zeer betrokken bij het fotografieproject, waarbij ik bijvoorbeeld uitleg hoe je overspoelend water fotografeert.

Of voordoe hoe je een krab fotografeert

En ze probeer duidelijk te maken dat als je een groepsfoto maakt, je dan probeert iedereen helemaal in beeld te krijgen. Maar dat vinden ze soms best lastig...

Groetjes Geert

Back in da dark continent

Nou ja dark, wat een gigantische hoeveelheid licht is hier als je net uit grauwe lucht Nederland komt! Jullie raden het al, ik ben dus weer net afgelopen donderdag aangekomen in St Lucia. Ondanks dat ik zeker verdrietig was om weer afscheid te nemen van Vena en Dauw is het ook heel leuk weer terug te zijn. Ik vloog vanaf Amsterdam naar Johannesburg en overnachtte daar in een hostel. De volgende ochtend werd ik al om 0530 wakker denkende dat het 8:00 moest zijn omdat het al zo licht was in mijn kamer. Ik heb nog geprobeerd verder te slapen, maar dat lukte niet meer. Ook lieten alle vogels, met al hun rare geluiden, me duidelijk merken dat ik niet meer in Nederland was. Toen dus opgestaan en weer naar het vliegveld om het vliegtuig naar Richardsbay te nemen. Daar wachtte een zeer gelukkige Geert me op. Natuurlijk was ik ook blij hem weer te zien!
De volgende ochtend werd ik er meteen aan herinnerd waarom het zo leuk is om hier in St Lucia te wonen: er gebeuren altijd kleine verassende dingen. Nu liep er dus ’s ochtends ineens een gigantische krab rond in onze tuin. Ongeveer zo groot als een van mijn voeten (maat 37).!! Het leek er dus niet op dat het een typische strand krab was. We hebben hem nog geprobeerd te determineren maar zijn er niet achter gekomen wat het is.
’s Avonds gingen we met de volunteers uit eten en toen verraadde een bush baby ineens zijn aanwezigheid door luid baby gekrijs. Wij gingen dus kijken, zat ie dus in een boom op het terras van het restarant. Later bleken het er twee te zijn en eerst gingen ze elkaar wassen en daarna zaten ze elkaar krijsend achterna. Ook leuk om te zien.

In Nederland heb ik gelogeerd bij Vena in huis. Het was wel gezellig met iedereen daar alleen natuurlijk wel een beetje klein om met z’n tween op een kamer te zitten. Verder heb ik me natuurlijk vooral op het verzorgen van Dauw gericht. En ik moet zeggen het is echt veel werk: hooi weken 6 verschillende medicijnen geven, een wei uitmesten wat eigenlijk een modderpoel is, water geven terwijl alles bevroren is......Dus ik heb wel respect voor vena dat ze het allemaal alleen doet, maar ik snapte ook dat ze wel wat hulp kon gebruiken. Met Dauw ging het relatief goed de afgelopen tijd, haar toestand bleef stabiel en ze leek niet al te veel pijn te hebben.
Ik ben nog naar de buikdanswedstrijd van mijn zusje milka geweest. Samen met een vriendin werden ze tweede! En ik heb ook nog twee weken gewerkt bij een congrescentrum om nog wat geld terug te verdienen. Dus ik heb wel met wat vrienden afgesproken, maja mijn 4 weken gingen echt snel weer om.......

Het is wel weer een overgang van NL naar ZA. Het is van “ zo veel mogelijk kleding aan” naar “ zo min mogelijk kleding aan” want het is hier bloedheet. Dat belooft wat, het is nog maar lente! Maja ik klaag niet, al kan ik het bijna niet bijhouden met drinken....

Ik heb ook een nieuw goed voornemen: om te leren surfen. Dat had ik eerst ook al maar omdat je hier elke minuut van de dag wel iets van werk te doen kan hebben kwam het er eerst niet van. Maar vanaf nu ga ik daar toch maar wel tijd voor vrijmaken want sport en ontspanning zijn ook belangrijk.

Vandaag hebben we nog een craft sale gehouden voor de vrouwen van de HIV support groep. Althans, was de bedoeling. We hadden net alles klaar en mooi opgezet. Worden we ineens omringd door vrouwen van de markt 200 meter verderop. Kijk, we weten dat hun ook hun geld moeten verdienen, maar wij wilden dit voor de 2e en voorlopig laatste keer doen. Maar nee hoor, dat gunden ze ons niet en ze dreigden allerlei authoriteiten te gaan bellen en bladiebla. We hadden dat vast wel overleefd, maar omdat de eigenaar van spar, die ons toestemming had gegeven om daar te gaan staan er anders last mee zou krijgen hebben we toch maar weer alles ingepakt. Toch jammer dat mensen elkaar niks gunnen..... En dat terwijl er ook grote souvenirswinkels zijn die veel groteren concurrentie zijn. Nu zitten we dus nog met een hele berg kralen kerstboompjes, wie maakt me los???

Achja, dan ga ik maar surfen vandaag.Omdat ik nog net ben aangekomen zit ik nog net niet tot mijn oren in het werk dus daar moet ik effe gebruik van maken.

Oja kerst, dat gaan we heel onhollands vieren op.........het strand. Maja, je moet toch wat! Braai erbij en je hebt een Zuid Afrikaanse kerstmis! Beetje raar gevoel wel, maar moet kunnen.

Zo dat was even een update. Alvast allemaal een hele fijne kerst gewenst namens ons beiden!

Groetjes,
Freya


Hieronder dus mij in de sneeuw met mijn pony Dauw en daaronder een mooi sprinkhaan en de gigakrab die we gevangen hadden in een doos om hem weer uit te zetten.

Schoolreisje

Hier zijn we dan weer: Wat doen we hier? Zoals ik al schreef helpen we heel veel bij de al lopende projecten van African Impact. En dat zijn doorgaans altijd heel bijzondere ervaringen. Een paar voorbeelden:

Eens in de maand organiseren we een activiteit voor de kinderen van de creche die we helpen. En twee weken terug kregen we het voor elkaar om ze mee naar het strand te nemen! Wat een ervaring, 50 peuters, die slechts 7 km van de zee wonen, maar die ‘m nog nooit gezien hebben. Enkelen van hen zaten zelfs voor de eerste keer in een auto. En hoe, want wij hadden maar twee auto’s… Zodoende zat ik met vijf volwassenen en 26 kinderen in een volkswagen busje… En op onze game drive auto zaten 7 volwassenen en 24 kinderen… En daarmee gingen we nu de openbare weg op, hop, een stukje snelweg erbij, moet kunnen... Uiteindelijk kwamen we allen veilig aan bij het strand. Bij deze een foto reportage.

Levend klimrek spelen

Game Drive auto vol met kinderen

Aankomst bij het strand

Allen netjes in de rij

Kleertjes uit…, en go! Tientallen gekleurde onderbroekjes rennen richting de oceaan!

Professioneel proberen te blijven, kleren aanhouden en supervisen maar.

Stuff that! Professioneel mijn reet. Levende surfplank spelen!

Doen we al onderzoek?

Ruim 4,5 maand geleden is het alweer dat ik jullie stalkte met mijn Grote Houdoe en Bedankt Boek. Want wij gingen vertrekken naar Zuid-Afrika om onderzoeksleider te gaan uithangen voor African Impact. Zo gezegd, zo gedaan. Het idee was dat we onderzoek naar cheetahs (jachtluipaarden) en bultrugwalvissen zouden opstarten. Met de nadruk op ‘opstarten’…  Het zal jullie dan ook niet verbazen dat we nog geen cheetah hebben gezien, en dat alleen Freya eenmaal de zee op is geweest om walvissen te gaan bekijken. Voor velen is dit misschien een anti-climax, al helemaal voor de Limburgse krant die een paginagroot artikel aan ons idee wijde, maar voor anderen komt dit, zoals gezegd, niet als een verbazing.

   “Hoe zit dit?” hoor ik jullie vragen. Wel, het is eigenlijk heel simpel. Onderzoek opstarten, en dan vooral goed onderzoek, kost veel tijd. Daarbij, zoals we in eerdere berichten al beschreven hebben, zijn we ook ongelofelijk veel tijd kwijt met de al lopende projecten van African Impact hier. Want daar moeten we ook bij helpen, wat we graag doen.

   Betreffende ons onderzoek, er zit wel vordering in hoor. In het kort komt het erop neer dat we een heleboel contacten hebben gelegd, mensen hebben ontmoet, besprekingen hebben gehad, een boel literatuur hebben gelezen, een boel geregeld hebben en uiteindelijk twee onderzoeksvoorstellen hebben ingediend bij de lokale authoriteit die het park beheert. Momenteel is het dus afwachten of we uberhaupt ons onderzoek MOGEN doen… Volgende week krijgen we daarvan bericht, dus duim voor ons.

   Over wat voor onderzoek hebben we het dan? Om te beginnen hebben we een zestal cheetahs gedoneerd weten te krijgen, en deze zouden we dus willen herintroduceren in het park hier. In 1930 werd de laatste hier gezien, en sindsdien zijn er twee herintroductie pogingen gedaan, welke beiden mislukt zijn. Waarom zouden we het dan opnieuw proberen? Da’s simpel: Ik ben Geert, dus ik geloof dat ik het beter kan. Als het dus allemaal toegestaan wordt, dan krijgen die cheetahs een halsband om met daarin een GPS zender, waarmee we ze kunnen volgen. Daar wordt dan een vrijwilligers project omheen gebouwt, want alleen kunnen we het niet.

   Freya’s proposal ging over luipaarden. Het stikt hier van de luipaarden in het park, maar niemand weet hoeveel, en wat ze doen (eten, waar ze verblijven etc.). In haar proposal stellen we voor een groot aantal van die luipaarden te vangen, die ook zo’n halsband om te doen, en deze dan ook te volgen en observeren. In feite zijn beide voorstellen veel ingewikkelder enzo met onderzoeksvragen en de hele reutemeteut, maar daar zal ik jullie niet mee vervelen. Zoals zo vaak in het leven: Het gaat om het idee…

   Is er ook een backup plan? Natuurlijk, want dit is Afrika, en daar zijn we ons terdege van bewust. Want in Afrikaanse logica is het mogelijk heel normaal dat men ons voorstel: “Je krijgt zes gratis cheetahs voor je park, en een heel onderzoek eromheen waarvan alle data voor jullie is, en dat doen we allemaal gratis voor jullie, en jullie kunnen dan een boel toeristen gaan trekken, en het enige wat wij van jullie willen is toestemming om het te mogen doen.” afkeurt omdat de Sharks toevallig vandaag verloren hebben van de Bulls. In elk geval, we zijn ook druk bezig met het opzetten van een cursus tropisch onderzoek, waarbij eerstejaars universiteitsstudenten een maand lang onderwijs van ons krijgen over hoe men onderzoek doet in een tropisch land. Wederom ga ik jullie niet met de details vervelen, ik stuur tezijnertijd wel de website door waarmee we die cursus gaan adverteren.

   Van de week zet ik nog wel een stukje op de site met allerhande foto’s van wat we hier momenteel dan wel allemaal doen. Bovendien willen we het helemaal anders gaan aanpakken. Nu zitten we er heel de tijd tegenaan te hikken om een duidelijk verhaal op de site te zetten, wat er dus nooit van komt. Vanaf nu komen er gewoon losse fragmenten met foto’s op te staan, met wat we deze week gedaan hebben enzo. Niks speciaal, geen goed geschreven verhaal, maar gewoon wat leuke dingen met bijbehorende foto’s.

   Voor nu alvast een tweetal foto’s van Geert als dokter en Geert als Zulu warrior.