Leef met me mee deel 4

Maandag 21 december 2009

Samenvatting: Geert heeft vandaag 8 uur lang in een rij van meer dan 100 meter gestaan, om een poging te doen om een examendatum te krijgen voor zijn Afrikaanse rijbewijs. This Is Africa. Maar verder is het leven wel mooi hoor.

Beste mensen,

Ja hoor, daar zijn we weer met een nieuwe update betreffende mijn rijbewijsavontuur. Ik heb vandaag het record aantal uren in de rij staan verbroken. Acht volle uren in de zon... Terwijl jullie insneeuwen gaat hier het leven ook gewoon door.

Kleine recap: 5 maanden geleden besloten ze bij het CBR de parkeerplaats waar een gedeelte van het rijexamen op zou plaatsvinden, te renoveren Dat zou initieel 2 weken duren, maar het liep een beetje uit, en toen deden ze het nog verkeerd ook en konden ze opnieuw beginnen. Joost mag weten hoe ze het voor elkaar gekregen hebben, maar de 2e poging om de yard/parkeerplaats te renoveren hebben ze wat sneller gedaan dan de eerste. Want afgelopen vrijdag kreeg ik een sms van mn rijschool dat ze deze maandag de 21ste zouden opengaan om examendatums te boeken! Ik ging dus diezelfde vrijdag nog als een speer langs de rijschool om meer informatie te winnen: Waar moest ik precies heen, waar kon ik parkeren en bij welk loket moest ik zijn voor de oogtest, en waar moest ik betalen etc. Op deze manier hoopte ik uber voorbereid te zijn en als eerste een datum te hebben, en ook als eerste weer weg te zijn. Immers, er waren ondertussen honderden andere mensen die 5 maanden op hun gat gezeten hadden en wanhopig een examendutum wilden boeken. Het zou druk en dringen worden. Er werd me geadviseerd om zo vroeg mogelijk te komen, ondanks het feit dat ze pas om 7:30 open gingen. Op die manier zou ik een plekje vooraan in de rij veroveren.

Okay, no problem, ik ga ervoor zorgen dat ik de allereerste ben daaro. Zodoende vertrok ik vanochtend om 3:45 in de morgen naar het CBR in Mtubatuba, met een doosje muffins voor mn ontbijt. Jaja, Geert denkt ook aan alles.

Nou zie ik jullie denken: Wie gaat er nou om 4 uur 's ochtends voor de deur van het CBR liggen... het is toch geen concert van U2? Het moge duidelijk zijn dat ik dat rijbewijs graag zo snel mogelijk wil hebben... Ik dacht dat als ik zo belachelijk vroeg zou gaan, dat ik dan wel de eerste moest zijn. Helaas, toen ik daar om 4 uur aankwam stond het al vol met mensen. Ik parkeerde mn auto en een van aanwezigen komt met een lijst aanlopen. Ik moest mn naam invullen en dan kreeg ik een nummer. Het moest wel allemaal eerlijk gaan he. Dus daar stond ik, midden in een groep mensen, en was ik nummer 51... Dzju fuckerdefuck, daar gaat mn mooie plan weer... Wat bleek, nummer 1 op de lijst was gisterenmiddag om 16:30 al voor de deur komen liggen! En diezelfde avond waren er nog een goede 30 bijgekomen. En let op, 'de deur' waarvoor we nou met zn allen lagen is in feite een groot hek dat het hele CBR terrein afsluit. die arme lui hadden dus heel de nacht in de miezerregen op het asfalt gelegen. Geen matjes, geen slaapzak, neenee, daar doet de hardcore Afrikaan niet aan. Respect! Ze hadden de plekken voor me verdient. Niet dat me dat minder liet balen overigens, maar goed...

Fijn is het dan om 5:00 uur de zon al goed en wel op is, en het vandaag een prachtige dag werd... Al gauw werd het 31 graden, en daar stonden we met zn allen op het asfalt. Heerlijk! I love it... Drie uur later, het werd nou 7 uur, was 'de lijst' gegroeid tot 187 mensen, en er kwamen er met de minuut meer bij. Dachten jullie trouwens dat er ook maar ergens schaduw was?

Het CBR besloot vandaag uit te slapen, en pas om 8:00 uur kwam er iemand naar het hek. De menigte werd vriendlijk verzocht een mooie rij (lees slang) te vormen. Het kereltje met de lijst, degene die er dus al sinds 16:30 de vorige dag was, las geduldig alle namen om en als willoze schapen gingen we mooi achter alkaar staan. Zie je het voor je, een meer dan 100 meter lange slang zwarte mensen met 1 witte ertussen? Een slang die bij het kruispunt de hoek om gaat. Wat een gekkenwerk, wat doe ik hier eigenlijk? Waarom wil ik eigenlijk in Afrika wonen?

Dus daar staan we, en we wachten. En we wachten. En we wachten nog wat meer, maar er gebeurt niks. Het hek blijft gesloten... En heet dat het ondertussen was! Oh wacht, daar kwamen ineens 3 verkeersagenten en een commissaris aan! Of we allemaal even wilden komen luisteren. Daar ging onze mooie rij... Ze bleven veilig aan de andere kant van het hek staan, en begonnen, een heel verhaal van bijna 10 minuten lang! In het Zulu, want who cares about this one white idiot wedged in between 200 Zulu's. De commissaris had er zin in, het was bijna een betoog, alsof het een presidentsrede was. Ik zag om me heen allerhande gezichten betrekken... Dit kon niet goed zijn. Ik begreep er geen hol van wat ie zei, maar t beloofde niet veel goeds... Daar gingen mn nekharen alweer overeind staan! I hate Africa! (soms tenminste) Ik vroeg iemand te vertalen voor me... Wat bleek: gezien de grote opkomst wilde het CBR het allemaal ordelijk laten verlopen. De lijst, met pijn, moeite en grote toewijding door dat mannetje samengesteld was niet goed genoeg. Nee, ze gingen het als volgt aanpakken, ze gingen het op volgorde doen van wanneer iedereens theoriecertificaat zou komen te vervallen... You must be f*cking joking! Die van mij was tot januari 2011 geldig! Ik zou dus persoon f*cking 300 worden ofzo! Mijn bloed begon te koken... Ik dacht weer even dat ik gek werd, en wilde gaan schreeuwen en gras uit de grond gaan trekken en dat tegen die commissaris aan gaan gooien terwijl ik m uit zou gaan schelden. Maar toen zag ik 'het mannetje' zich beheersen en zich willoos schikken in zijn lot. En toen dacht ik, hey, als jij ondertussen al 16 uur in de rij staat, en ik pas 5, en jij kunt je beheersen, dan kan ik dat ook. Bovendien, de huukhuuk barbatruuk van Afrika is: Altijd blijven lachen, dan kom je het verst. Zodra je boos wordt of moeilijk gaat doen sluiten alle deuren zich. Dus ik besloot mezelf lekker van binnen op te vreten, en allerhande lui die pas 10 minuten geleden waren aangekomen voor te laten gaan... Wat een Boeddha, you can be proud of me.

En toen, nadat ze januari, februari en maart als vervaldatum hadden uitgekozen, toen hadden de agenten er ineens geen zin meer in om van iedereen het theoriecertificaat te checken. Dus toen zeiden ze dat vanaf nu iedereen gewoon het terrein op mocht, nadat ze bij hen een nummertje hadden gehaald. Geloof me, ik ben nog nooit zo snel geweest! De hele meute van 150+ mensen wierp zich op de agenten voor een nummertje, en ninja Geert wist als 1 van de eersten een nummertje te veroveren! Hiephiep hoera! Beter zelfs, ik had nummertje 44! Dus ik was met deze hele poehaa feitelijk 7 plaatsen opgeschoten! Een geluk bij een ongeluk zeg maar. Arm 'mannetje' had nu echter nummer 43, dus die was er 42 plekken op achteruit gegaan...

En om een lang verhaal kort te houden: toen heb ik nog maar 3,5 uur in de rij moeten staan voordat ik mijn examendatum gepland had! Hoihoihoi, ik kan zelfs in januari al op!

Om het nog een beetje positief af te sluiten: Toen ik terug in St. Lucia kwam om 1:00 uur 's middags ben ik lekker ons zwembad ingedoken (wisten jullie al dat we een zwembad hebben? Lekker hoor.) om even af te koelen. Het was immers meer dan 30 graden. Toen lekker geluncht met Berliner Landbrot en cervelaatworst en gerookte forel, en toen vond ik mn leven in Afrika toch ineens weer een stuk leuker. In de namiddag, toen het wat koeler was (28 graden) lekker 6 km gaan hardlopen. Zonder shirt, anders kan ik de heerlijke frisse en koele zeebries niet op mn huid voelen, en word ik niet bruin. Van ons huisje naar het strand. Dan langs de Indische Oceaan, totdat ik bij het estuarium aankom. Daar ren ik dan langs de nijlpaarden en krokodillen, en door stukken mangroven en coastal forest. Het ruikt heerlijk in het bos, met alle bomen in bloei. Dan door het bos terug naar St. Lucia, waar ik dan weer eindig in mn zwembad. Kijk, en dan voel ik me toch zeer gelukkig in Afrika! Het leven is mooi!

Groetjes Geert,

En ook groetjes van Freya, die ziet nu bijna elke dag zwarte neushoors, leeuwen, cheetahs en wild dogs. Ze heeft het super naar haar zin op haar ranger cursus.

Kaapstad

Samenvatting: Geert en ik zijn vorige week een weekje naar Kaapstad geweest om dingen te regelen voor onze visas en daarnaast hebben we een minivakantie gehad.

Ja ja, alweer een stukje, zomaar binnen 2 weken! Geert en ik zijn vorige week een week naar Kaapstad gegaan omdat we dingen voor het krijgen van onze visas moesten regelen. Maar goed, gelukkig viel het heel erg mee hoeveel tijd we aan dat geregel moesten besteden en hadden we de tijd om Kaapstad eens goed te verkennen. Zelf was ik er nog nooit echt geweest en Geert had ook nog niet zo veel gezien. Ook hebben we afgelopen maandag Henk en Moni van het vliegveld gehaald. Helaas moesten we de dag erop alweer weg voor een turtel tour, maar wel heel leuk om ze even te zien.
Zie onze foto’s voor een impressie van de minivakantie.

Verder heb ik ook nog leuk nieuws: 1 Ik ben geslaagd voor mijn schippers theorie examen en aangezien ik al geslaagd was voor de praktijk heb ik nu mijn schippersbewijs!
2 Ik wordt ook een echte ranger. 15 December start ik met een cursus van een maand die plaats zal vinden ongeveer 2 uur rijden vanaf St Lucia in Thanda game reserve. Zoals ik al schreef had ik er nogal genoeg van maar af te wachten en als alternatief voor 14 euro per dag te werken. Dus vandaar. Ik zie er erg naar uit, al zal het wel veel leren zijn in korte tijd. Gelukkig heeft geert me wel al een goede basis gegeven door alle game drives die we samen gedaan hebben.

De foto’s van Kaapstad:

Ik omgeven door Nemo visjes oftewel clowns fish in een aquarium in het “two oceans” aquarium.




Deze creepy crab, ook wel sea spider genoemd, is echt enorm zoals je wel ziet!



De beroemde tafelberg waar we ook bovenop zijn geweest




Een rots agame op de tafelberg. Geert en ik bewezen dat we echte biologen waren door veel meer fotos te maken van de hagedissen op de tafelberg dan van het uitzicht zelf....



De pinguins van Boulders beach, een koppeltje.



Natuurlijk moest ik ook nog even naar Hermanus, DE plek om vanaf land walvissen te zien. Het was het einde van het seizoen en het leek erop dat dit zowat de laatste Southern Right whales waren die Hermanus bezochten. Gelukkig waren deze moeder en kalf wel zo vriendelijk om even op 20 meter voor de kust wat omrol capriolen te vertonen.

En in Hermanus vind je ook erg tamme klipdassies. Deze hadden zeer schattige jonkies.