Cultuur en logica

Hallo allemaal,

Hier weer wat meer over onze avonturen in de weekends. Theo die als gids voor onze organisatie werkt doet ook eens in de zoveel tijd een culturele tour in zijn geboortedorp. Wij waren daar ook wel nieuwsgierig naar en gingen dus mee. De eerste stop was bij een art en craft marktje waar iedereen souveniers kon verzamelen. Daarna gingen we naar een Sangoma, oftewel een medicijnvrouw. We zaten met z’n allen in haar hutje en we mochten haar vragen stellen over haar werk of over je eigen toekomst. De antwoorden waren soms wel erg grappig. Zo was een van de vrijwilligers al 30 jaar gescheiden omdat haar man haar op een dag gewoon had achtergelaten met de kinderen. Toen zei de Sangoma dat ze een bepaald ritueel moest uitvoeren en 3 verschillende gekleurde kaarsen moest branden en dat het dan weer goed zou komen.... Die vrouw dus: hmm ik hoop niet dat dat mijn exman terug brengt want dat wil ik niet. Ok, zei de medicijnvrouw, dan is het gewoon om je ongeluk om te keren... Een andere vrijwilliger moest een feestje geven voor haar overleden familieleden en daarbij wat Smirnof op de grond schenken, want ze hielden wel van een borreltje....Geert en ik hadden niet zo’n behoefte aan een toekomstvoorspelling van haar. Ook ineens uit het niets begon ze een dans te doen en toen werd het enorm stoffig in de hut...

Daarna gingen we naar het huis van Theo’s moeder om daar te lunchen. Het was echt een klein huis, ze woont daar met 3 van haar kinderen en in de eetkamer paste net een kast en tafel met stoelen. Dus de helft van ons at in de woonkamer en de andere helft in de eetkamer.

Na de lunch gingen we een Nazareth kerk bezoeken. Deze kerk ziet er niet bepaald uit zoals je je in Nederland een kerk voorsteld. De kerk is namelijk een stuk gras met bomen omringd door een rechthoek van witte stenen. En dat is dan je kerk. En het grappige is ook, je mag die “kerk” dan alleen betreden met blote voeten. En ondanks dat je simpelweg over die rij stenen heen kunt stappen zijn er speciale ingangen waar je door naar binnen moet. Een voor vrouwen en een voor mannen. We woonden een van de missen bij wat wel heel speciaal was. De mannen en de vrouwen hadden allemaal witte lakens omgeslagen en de volwassen vrouwen droegen allemaal hoedden en de meisjes hielden de doek over hun hoofd. De mannen hadden een hoofdband van een soort vacht omgeknoopt. We zaten dus in 3 groepen: de volwassen vrouwen, de mannen en de kinderen. En deze 3 groepen zaten onder de bomen op rieten matten naar elkaar toe gericht. Om de beurt gingen ze gebeden opzeggen en liederen zingen, alhoewel een man wel duidelijk de mis leidde. Is wel weer eens wat anders zo’n mis in de open lucht.

In de kerk

Zie je de muur van de kerk?

Beach clean up

Omdat eens per jaar een internationale dag is om de kust op te ruimen en we wisten dat dat ook hier georganiseerd werd leek het ons een goed idee om ons op te geven voor de strand opruiming hier in St. Lucia. En als het mooi weer zou zijn, zou het nog best aangenaam zijn. Ja, als het mooi weer zou zijn geweest....... Helaas, wij stonden om 7:15 klaar onder een afdakje (want de regen stroomde naar beneden) te wachten op de coordinator van de coastal clean up (strandopruiming in engels ;)) die uiteindelijk pas om 8:00 ging zeggen waar we heen moesten. We kregen allemaal een veel te groot T-shirt van de coastal clean up en vervolgens werden we gekoppeld aan een groep schoolkinderen die samen met ons een bepaald stuk strand gingen opruimen. Wij moesten bijhouden op een papiertje wat we allemaal verzamelden en hoeveel (plastic zakjes, blikjes etc.). Wij gingen dus op weg naar het stuk strand wat we gingen doen. Wij reden achter de auto met schoolkinderen die allemaal dicht op elkaar stonden onder een parasol die ze vasthielden achter op de open achterkant van een bakkie.... Toen konden ze er nog allemaal om lachen, ondanks dat geen van de kinderen ook maar iets aan had wat op een regejas leek, laat staan warme kleren. Aangekomen op het strand had elk kind een vuilniszak omgetoverd tot regenjas en konden we aan de slag. Maar ondanks dat we wel T-shirts en vuilniszakken hadden gekregen was er van handschoenen geen sprake. Dus deelden wij onze zelf meegenomen handschoenen elk met een van de kinderen. De kinderen waren heel enthausiast en renden alle kanten op om zoveel mogelijk vuilnis te verzamelen. Ook zagen we nog twee walvissen vanaf het strand. Alleen na 1,5 uur waren ze zeiknat en was de lol er wel af. Toen nam Geert ons busje en bracht de schoolkinderen terug naar ons vertrekpunt (zodat ze het niet nog kouder zouden krijgen). Vervolgens bracht Geert ons naar huis en ging zelf nog even terug om ons af te melden en de kaarten terug te brengen. Toen was er natuurlijk weer voor een uur geen coordinator te bekennen en ondertussen stonden de schoolkinderen nog steeds onder het afdak te verkleumen. Uiteindelijk hebben die kinderen dus nog 2,5 uur moeten wachten voor ze als afsluting hotdogs kregen en weer terug naar huis konden. Achteraf waren het ook nog koude hotdogs, 3 dagen van te voren ingepakt.....Echt wel sneu. Wij hadden ondertussen al warm gedouched en een warme koffie op.

Klimtoestellen

Verder krijgen we hier natuurlijk onze typische Afrikaanse portie of gebrek aan logica. We geven les op twee verschillende creches. Een van de twee wordt gesponserd door de overheid en er zijn iig wat basis voorzieningen. De andere day care centre (waar veel wezen naartoe gaan) is afhankelijk van donaties van onder andere onze vrijwilligers en het enige speelgoed wat er is is het speelgoed wat wij elke dag meebrengen. Deze creche bestaat ook eigenlijk alleen uit een stuk grond met wat bomen en een kleine schuur waarin bij slecht weer meer dan 60-80 kinderen les moeten krijgen. Zoals je kunt begrijpen valt er op die regenachtige dagen weinig les te geven. Daarom heeft African Impact met behulp van donaties een nieuwe creche gebouwd. Deze is helaas nog niet af, er moet nog een dak op. Nu is er een nieuwe groep vrijwilligers die geld bijeen hebben gezameld om een mooi speeltoestel voor beide creches neer te zetten. Dit is natuurlijk fantastisch, alleen is het niet zo makkelijk als je zou denken. Want op de gesponserde creche waren ze hartstikke blij met het idee dat ze een nieuw speeltoestel kregen. Op de niet gesponserde creche daarentegen zei de vrouw die de creche runt dat ze geen klimtoestel wilt omdat ze het terrein rondom de nieuwe creche volgeplant heeft met aardappels! Dit is iets waar je met geen logica bij komt. Hoe kan iemand die een creche runt het terrein rondom volplanten met aardappels??? Waar zullen de kinderen spelen? Hoe dan ook, we zijn helaas wel van haar grillen afhankelijk, omdat zij de creche oorspronkelijk opgezet heeft en dus de ‘baas” is. Na lang overleg zijn we uiteindelijk tot een compromis gekomen. Nu mogen we wel een klimtoestel bij het oude gebouw plaatsen en als het nieuwe gebouw af is kunnen we het toestel verplaatsen. Een probleempje alleen: hoe ga je zo’n heel klimtoestel “effe” verplaatsen? Maar goed, we zijn dus al blij dat we iig een klimtoestel “mogen” plaatsen. Tot zover de Afrikaanse logica.

Veel groetjes,

Geert en Freya

Onze achterburen